Francine Oomen is van huis uit industrieel ontwerper (met van jongs af aan een grote interesse in psychologie).
Haar eerste kinderboek zag in 1990 het daglicht en er volgden nog een heleboel meer.
Het meest bekend werd ze met de Hoe overleef ik… serie, die vele pubers door de puberteit heen loodste en nog steeds loodst.
In 2015 stopte ze met kinderboeken maken om pas op de plaats te maken. In 2017 verscheen haar tweede boek voor volwassen:
Oomen stroomt over, de allereerste graphic novel over de overgang. Het boek werd vertaald naar het Zweeds, Noors, Duits, Tsjechisch en Spaans.
Beste Francine,
Ik wil je graag bedanken! Wat ben ik blij met de uitzending van De Wandeling. Per toeval (bestaat dat?) kwam dit voorbij op een zondagochtend. Al maanden liep ik van de ene specialist naar de andere en heb allerlei vervelende onderzoeken achter de rug. Maar niets gaf zoveel duidelijkheid als jouw verhaal in …De Wandeling.
Direct contact gezocht met een heel fijne overgangsconsulente, die me met aandacht, rust, vitamines en voedingssupplementen weer op de goede weg helpt.
Ik kijk uit naar je boek en hoop dat huisartsen en specialisten hier ook eens serieus aandacht voor krijgen. Want dat maakt me heel boos en verdrietig!!”Wij mannen hebben hier geen verstand van ” zei mijn arno-arts! Nee, inderdaad: geen snars!
Oja…Ook fijn om te zien/horen hoe dit boek door jou gemaakt wordt. De kracht van expressie en creativiteit! Inspirerend vind ik dat. Ik vind daar zelf ook troost en ontspanning in.
Nogmaals dank Francine en ik weer zeker dat het ook met jou de goede kant weer op gaat!
Hartelijke groeten, Marion Mencke
Hallo Marion,
Dankjewel voor je mail. Fijn dit te horen. En fijn dat je overgangsconsulente (bestaan er al overgangs-coaches?)je niet meteen hormonen heeft geadviseerd.
Wat de huisartsen betreft, ik heb gehoord (uit meerdere bronnen) dat ze tijdens hun hele opleiding maar een half uurtje aan de menopauze spenderen! Ik ben erg benieuwd of dit klopt. Zo ja… Tijd dat daar verandering in komt.
1 Miljoen vrouwen zijn in Nederland in de overgang! En ik denk dat veel van hen er net zo weinig van af weten als ik, een jaar of drie geleden…
Hartelijke groet terug!
Francine
Hallo Francine,
Heb een paar weken geleden je documentaire gezien en kon alleen maar denken: wat een prachtmens!
Door gebruik te maken van je liefde, moed, veerkracht en creativiteit zulke prachtige dingen tot stand te kunnen brengen is een gave en weinig mensen kunnen dat.
Maar ik dacht ook: wat een zoektocht. En ik vroeg me af of je misschien een alleengeboren tweeling zou kunnen zijn.
In mijn praktijk maak ik gebruik van pre- en perinatale therapie en ik zie veel baby’s maar ook ouderen en kinderen die met, soms heel vroeg, tweelingverlies worstelen. In de documentaire zag ik een aantal situaties voorbijkomen en vertelde je ook een aantal dingen die daar erg op leken. Het is zomaar een gedachte en misschien heb ik het wel helemaal mis maar ik zou het je gunnen om, net als het hele overgangsgebeuren en áls het het geval is, ook dat een plek in je leven te kunnen geven.
Het ga je goed! Warme groeten,
Karin
Lieve Francine, wat een mooi en kwetsbaar programma over jou en het intergenerationele “ probleem”.
Misschien heb je t allang gedaan, maar systemische familieopstelling heeft mij enorm geholpen met onze familiepatronen en het jezelf vrij maken!
Ken je het boek de Fontein van Else Stein ?
Lieve groet,
Liesbeth Drijber
Beste Francine,
Vanochtend in de Volkskrant/appendix las ik jouw verhaal en herkende er zoveel in dat ik niet weet hoe snel ik bij de huisarts terug wil zijn om mijn diagnose aan te passen.
Bijna 60 jaar ben ik (in december “hoop”ik dit te worden) en ook geen echte kennis van de overgang (mijn vriendinnen hebben waarschijnlijk andere klachten die niet meteen hierop wijzen en mijn moeder kreeg na een uterusextirpatie op haar 41e wel hormoonmedicatie maar daar werd thuis in de zestiger jaren bijna niet over gesproken). Begin maart kwamen de klachten weer naar boven maar dan in volle hevigheid, erger dan voorgaande keren. Huisarts adviseerde medicatie (rustgevend/angstremmend) en meteen doorverwijzing naar GGZ afdeling van ziekenhuis in de buurt. Ik heb deze week mijn tweede “intake” gesprek gehad en volgens de psycholoog moet ik een behandeltraject doorlopen van 2 tot 3 jaar! Ik word er al gek van als ik hier aan denk. Bij mijn tweede intake gesprek heb ik de overgang genoemd als belangrijkste component en mogelijk ook veroorzaker van mijn klachten maar dat werd min of meer afgewimpeld. Op 28 april hoor ik wat er gaat gebeuren maar ik ben ik bijna zeker van dat het klachten zijn die veroorzaakt worden door de overgang. Het is in en intriest dat analyse van overgangsklachten zo ontzettend slecht door de huisarts wordt gediagnostiseerd . Ik hoor graag of er nog meer dames zijn die in een soortgelijke situatie zijn terecht gekomen en behandeld worden na een foutieve diagnose. Alle adviezen wil ik graag ter harte nemen voordat ik in een verkeerde molen terecht kom!
Hartelijk dank …
Hallo Aggie,
Ja, dat is zeker intriest, dat de klachten die bij de overgang horen, en in feite ‘normaal’ zijn, niet herkend en vervolgens meteen gemedicaliseerd worden. De overgang is een goudmijn voor de farmaceutische industrie…
Hoe beter we zelf geïnformeerd zijn, hoe minder snel we in die fuik lopen. We zijn ook niet gewend om naar ons eigen lichaam te luisteren. Terwijl ik denk dat dat precies aangeeft wat we nodig hebben. Maar wij gaan daar natuurlijk non-stop tegenin, dat leren we al als kind; geen tijd, ongepast, allerlei verantwoordelijkheden, negeren, desnoods pilletje erin, doorbikkelen.
Ergens in m’n boek staat: eerst fluistert je lichaam nog, maar als je niet luistert, gaat het schreeuwen…
Overigens ben ik erg voor therapie. Een ander is vaak nodig om je eigen ‘blinde vlekken’ te zien, en wat zich daar bevind aan te gaan. Vrienden doen dat, maar een therapeut is er goed in (als het goed is:) en is er alleen voor jou.
Ik vond therapie ook heus wel moeilijk en pijnlijk, maar in z’n geheel genomen een fantastische ontdekkingsreis, die ik niet had willen missen.
Veel succes!
Francine
Hoi,
Ik ben klinisch psycholoog en psychotherapeut. In mijn opleiding is er eh.. 0 minuten besteed aan de overgang..
Ik denk dat ik het vaak gemist heb hierdoor en (zit er nu zelf volop in) weet nu pas hoeveel impact het kan hebben.
Wow, Dinet, Nul minuten! Terwijl en alleen al in Nederland tussen de 1.2 en 1.6 miljoen vrouwen in de overgang zijn!
Het sterkt me in mijn idee dat er echt snel dingen moeten veranderen. Zoveel misdiagnoses door het feit dat zowel huisartsen als specialisten er zo weinig van af weten. Zoveel arbeidsverzuim door afwezigheid van erkenning en begeleiding. En als er al begeleiding is, is dat hormoonsuppletie.
We lijken maar zo’n klein stapje verwijderd van 100 jaar geleden, toen vrouwen in simpelweg gediagnostiseerd werden als ‘hysterisch’ en niet zelden in een gesticht terecht kwamen. Als ze de overgang al haalden, natuurlijk.
Ook de meeste huisartsen weten er weinig van, evenals vele specialisten.
De hele medische wetenschap is zo ‘mannelijk’. Alleen al het feit dat het gros van de medicijnen niet op vrouwen getest worden, omdat ze hormonaal niet ‘stabiel’ zijn. Maar ze krijgen ze wel toegediend. En door wie is het curriculum van jouw opleiding ontwikkeld? Ik heb zo’n idee dat dat niet door een vrouw is.
Heb jij een idee hoe we kunnen bijdragen aan verandering?
Vriendelijke groet,
Francine
Hoi Francine,
Hele late reactie van een onbekend persoon die even alles aan het lezen was… Ik ben eerstejaars geneeskunde student, en ik kan met blijdschap zeggen dat in het curriculum nu meer aandacht wordt besteedt aan de “vrouwelijke kant”.
Groetjes
Dat is mooi nieuws. Zou je er eens wat meer over kunnen vertellen? Hoe het was en hoe het nu is?
Je kan ook mailen naar feedback@francineoomen.nl (daar kijk ik elke dag, en hier dus niet :P)
Ik ben heel benieuwd ernaar!
Beste Francine, dank je wel voor het schrijven en tekenen van je boek. Ik kreeg het vanavond cadeau en ik heb het in 1 keer met veel plezier, gegrinnik en herkenning gelezen. Wat ben jij een leuke schrijfster en tekenaar. En wat fijn om te lezen dat de overgang OVER kan gaan (op een leuke manier). Ik ga je boek aan al mijn 50plus vriendinnen aanbevelen. Ik vroeg me nog wel af of jij een tip hebt voor het lozen (voelen) van opgekropte emoties/woede. Want dat lijkt het gouden ei (van Kloek). Nogmaals dank, Iris van de Graaf
Ha Iris,
Dank je wel voor je reactie, ben ik blij mee!
Dat heb je goed gezien (en mooi gezegd: Het gouden ei van Kloek), bij die woede/emotie spaarpot, daar ligt wel de sleutel.
Mijn ervaring is dat als je het probleem niet bij de wortel aanpakt, het telkens weer zijn kop opsteekt, al of niet in een ander jasje. Ik heb altijd gedacht dat ik alles zelf kon (en moest), maar daar ben ik dus van teruggekomen :P.
Therapie heeft mij enorm geholpen (na een heel leven van ervan overtuigd zijn dat ik het allemaal zelf wel kon fixen :P).
Samen met rust en tijd nemen, en in gesprek te gaan met mijn innerlijk gezelschap :).
Hartelijke groet,
Francine
Hallo Francine,
Wat fantastisch dat je dit boek hebt geschreven. Ik ben reuze benieuwd maar…. hoe kom ik aan dit boek ??
groetjes Jacqueline
Ha Jaqueline,
Het is in de boekhandel verkrijgbaar, sinds afgelopen week en je kunt het ook online bestellen. Bij Bol, Libris of de plaatselijke boekhandel.
Groet!
Francine
Lieve Francine – als meisjes hebben wij samen het begin van de puberteit meegemaakt. Je vertelde mij wat er gebeurde met ons lichaam, en we hebben samen dingen opgezocht in een boek dat ging over hoe je een verleidelijke vrouw kon worden. (hoe kwamen we aan dit boek? ik denk dat er in elk huishouden zo’n boek aanwezig was, en de feiten over ons lichaam zaten verstopt tussen propaganda over hoe je mannen kon verleiden). Al die jaren later is er een echt boek, een authentiek boek, zonder seks-propaganda, zonder codewoorden, maar met woorden en beelden waar ik alles van herken. Dank je wel lieve kindervriendin! Xenia
Lieve Xenia, zo leuk van je te horen! Ik ga je mailen!
Hallo Francine,
Niet elke 50-er,maar 40-er moet dit boek in de kast hebben staan…jouw boek gaat heel belangrijk worden voor onze generatie!
Het verhaal van Aggie is (denk ik) tekenend voor heel veel vrouwen,met onbegrepen klachten. En denk eens aan onze moeders, die volgepompt werden met valium, en verslaafd aan slaaptabletten voor de rest van hun leven; dit zie ik veel in mijn werk(ouderenzorg).
In onwetendheid doorploeteren hoeft nu niet meer….
Ha Janet,
Ja, die generatie(s) voor ons… zo triest, zo onbegrepen en zo verschrikkelijk eenzaam!
Het zou interessant zijn een aantal ouderen over dit onderwerp te interviewen…
Hartelijke groet, Francine
Ha Francine,
Wat heerlijk om dit boek te lezen. En het leuke is dat meerdere vriendinnen los van elkaar ineens in de ban zijn van dit boek.
Veel is herkenbaar. Niet alleen de overgangs issues en het ‘moeten’ syndroom aangestuurd door Tang om maar een paar zaken te benoemen maar ook de achtergrond problematiek rondom eten. Op een bepaalde manier vielen er toch weer een aantal kwartjes bij mij. Je schrijft een paar keer in je reacties iets over hoe therapie je enorm geholpen heeft. Is het vreemd om te vragen wat voor soort therapie je gedaan hebt om de woede spaarpot te legen?
hgr Judith
Ha Judith,
Ik ben blij met de vallende kwartjes. Dankjewel voor je mail!
Mijn therapie is ontwikkeld door mijn therapeute en gebaseerd op het werk van Habib Devanloo. Het is haar persoonlijke en unieke vorm en bij mijn weten zijn er niet meer therapeuten die zo werken. Maar er zijn vast wel andere methodes.
Ik ben er heel erg mee geholpen in ieder geval! En nee, ik mag haar naam niet vrijgeven, ze heeft al een (gesloten) wachtlijst.
Veel succes en hartelijke groet,
Francine
De therapie van Devanloo heet IKDP en wordt door meerdere therapeuten toegepast.
Overigens kan het proces ook prima bij een goede EMDR-therapeut.
Oeps, Davanloo.
Lieve Francine, op bijzondere wijze kwamen jij en jouw boeken laatst op mijn pad. Eigenlijk zonder precies te weten wat ik kon verwachten heb ik het boek Hoe overleven we in een adem uitgelezen. Hardop tegen mijzelf pratend; ‘ja hoor’, ‘niet!’, want ik kon me in heel veel herkennen. Ik ben al jaren aan het ‘helen’ van een stevig jeugdtrauma, veroorzaakt door mishandeling vanaf hele jonge leeftijd. Dus precies dat thema is anders, alhoewel de mishandeling in mijn pubertijd wel seksueel was ook, maar niet uit verlangen naar mij. Helen gaat laag voor laag. Eigenlijk werd ik pas laat bewust van het hebben van trauma. Ik dacht dat ik gewoon gek was. Daarna was het de waarheid die moest worden ontdekt; wat was waar? Waar heb ik als mens recht op? Daarna kwamen uit de dissociatie mist in fasen een boel heftige gevoelens, herinneringen, angst en heel veel donkerte.
Wat er na het lezen van jouw boek gebeurde was bijzonder. Er diende zich een aantal hele pittige oordelen aan over mijzelf; je bent totaal mislukt, etc. En, mijn lichaam ging in regressie. Een paar weken lang. Alsof ik een soort ijzeren douche nam. Maar het was ook heel helder; dit was trauma en de opgeslagen reactie van mijn lichaam op de mishandeling. Ik weet inmiddels dat dit soort fasen komen met een doel; ik ben klaar om het los te laten. Ik heb het doorvoeld, gemediteerd, erbij gebleven. Ook heb ik een regressie sessie gedaan met een hele goede regressie therapeut waarin ik de donkere energie die ik als kind heb ingeslikt heb teruggestuurd naar het licht. Die is niet van mij. Maar voelde ik, ook niet van mijn vader of mijn moeder. Die hebben het ook alleen maar doorgeven gekregen. Inmiddels is de fase voorbij en voel ik mij sindsdien weer een stuk lichter en vrijer. Wat is het leven toch bijzonder, dat dit zo gaat. Er is hulp overal. Als je bereid bent om te kijken, te voelen, dan doet het helingsproces dus ook een beetje zichzelf.
Dankjewel voor je prachtige, en trouwens ook super grappige, boek. Het heeft letterlijk mijn binnenwereld in beweging gebracht en, en daardoor mij weer dichter bij liefde.
Hallo Judith,
Wat fijn om te horen dat mijn boek beweging in jouw binnenwereld heeft gebracht. En wat beschrijf je dat mooi.
Bereid zijn om te kijken, daar begint het inderdaad mee. En dan de moed te hebben om het te doorvoelen, en hulp en steun te accepteren. Laag voor laag. Hartelijks, F.
Ha Francine,
Wat een fantastisch boek heb jij ge-maakt-getekend-geschreven met ‘Oomen stroomt over’. Ik ben bijna over de gehele overgangsperiode heen, ‘yes!’, maar wat geeft jouw verhaal een hoop (h)erkenning, ik dacht dat het bij allemaal aan mij(n verbroken huwelijk) lag… Ik kan er gelukkig weer helemaal ‘rustig’ tegenaan en ik ga het boek doorgeven aan iemand die er hopelijk ook weer iets aan heeft. In dit ‘doorgeef’-boek heb ik zelf ook een persoonlijke notitie geschreven en ik hoop op deze manier ook telkens iemand mee te kunnen helpen. Maar ik zal het boek ook zeker meer mensen aanraden (zoals jouw boek mij ook was aanbevolen) en kopen om iemand als cadeau te geven.
Bedankt en geniet van je succes!
MarieLouise
Hallo, ik zou ook graag dit boek willen kopen/lezen! Vraag is alleen: hoe heet dit boek? Dan kan ik er ook mee aan de slag! ????????
Het boek wat je bedoelt heet ‘Hoe overleven we?’.
Beste Francine,
Ik wilde hiermee graag zeggen dat ook ik erg blij ben met jouw boek!
Ik ben aan het begin van de overgang en heb al 2 jaren allerlei klachten die ik niet kon plaatsen en ik voelde me altijd opgelaten na een bezoek aan de huisarts die niet echt kon helpen…
Wat ik geweldig vind is hoe jouw boek vormgegeven is met veel tekeningen en humor!
Ik kijk/lees er regelmatig in en praat er over met andere vrouwen die ook last hebben van deze periode.
Nogmaals erg bedankt voor deze mooie boek!
Hartelijke groetjes en het allerbeste,
Anne
Hallo Francine,
Wat een feest van herkenning is jou boek!
De afgelopen twee jaar overal aangeklopt voor hulp , zelfs een week in het ziekenhuis gelegen.
Zelfs de psychiater wilde me direct aan pillen hebben en werkelijk niemand heeft willen luisteren naar mijn is het de overgang vragen.
Inmiddels weet ik dat het de overgang is en is jou boek mijn grote steun.
Zou graag willen weten hoe lang het bij jou duurde voordat je je weer een beetje normaal ging voelen?
Bedankt voor je geweldige boek!
Liefs Sandra.
Ha Sandra,
Nou, dat duurde wel een een hele poos hoor. Vooral als je de tijd dat ik me niet normaal voelde,
maar niet wist dat dat met de overgang te maken had, daarbij optelt.
Tamelijk beroerd was het wel een jaar of vier, vijf. Niet steeds even erg hoor, het gaat met vlagen. Ik heb het zo erg voor de kiezen gehad omdat ik rond de tijd dat ik peri-menopausaal werd (globaal een jaar voor je laatste menstruatie) compleet uitgeput was. Ik had eigenlijk al een paar jaar minder energie in de tank, maar sjeesde gewoon door alsof hij nog vol zat… Rustig aan doen kwam in mijn vocabulaire niet voor. Met dank aan Tang, zoals je gelezen hebt.
Maar het is bij iedereen anders.
Ik ken trouwens meer mensen die in het ziekenhuis hebben gelegen omdat de artsen dachten dat er Iets Vreselijks aan de hand was. Ze konden niks vinden en de dames werden onverrichter zake weer naar huis gestuurd… Het is echt idioot zo weinig als ze ervan weten! Maar ik geloof dat er eindelijk iets aan het veranderen is. En wij moeten ons gewoon niet meer met een kluitje in het riet laten sturen!
Hallo Francine,
Gisteren een etentje met een hervonden vriendinnenclub van de Rietveld Academie (van 30 jaar geleden).
De helft van het gezelschap zit in een transitie fase (zoals ik de overgang noem) de andere helft denkt van niet (of herkent het nog niet). Allemaal worstelen we met ons kunstenaarschap/moederschap/onszelf. Voor het eerst heb ik in gezelschap benoemt hoe ik mij af en toe voel en het werkte op dat moment bevrijdend. Later in bed toen ik niet kon slapen sloeg de twijfel toe. Heb ik mij niet te kwetsbaar opgesteld, teveel aandacht getrokken met mijn sombere beschouwingen ?
Wat een mazzel dat ik jouw boek gekocht had maar er nog niet aan toe was gekomen om het in te kijken.
Dat heb ik nu net gedaan en meteen helemaal tot het eind gelezen en bekeken. Feest der herkenning.Ik ben onbewust een goeie weg ingeslagen en ben op weg deze levensfase te omarmen.Wat fijn dat er mensen zijn die het visueel aanschouwelijk kunnen maken. Daar heb ik als beelddenker heel veel aan gehad.Dank hiervoor.
vr groet Anita Manshanden
Ha Anita,
Wat dapper van je! Ik denk dat je kwetsbaar opstellen het begin is van groei, verbinding en verandering.
Zonder dat spelen we poppenkast. En dat is precies voor naar mijn idee deze fase voor dient: om daarmee te stoppen.
Moet je eens zien wat er dan gebeurt!
Goedemiddag Francine,
ik las je artikel in het AD van 11-11-2017. Ik dacht daar is nou een vrouw die het continue gevecht met de overgang op een positieve manier (over)wint. Ik ken heel wat dames en 1 wel heel speciale vrouw, mijn eigen vrouw namelijk, die al van alles heeft geprobeerd maar alle overgangsklachten moet meemaken. Je boek heb ik vandaag besteld, ik moest wel ff de krant uit de papiercontainer halen, en dacht ik geef haar maar gelijk op voor de workshop in Rotterdam samen met??
Enfin bedankt alvast voor de `voorpret`op jou site en in de krant en graag tot ziens…namens mijn vrouw …
Super dat jij een man bent die zijn vrouw steunt, in plaats van iemand die zegt: ah, joh, gaat wel weer over, je moet er niet zo zwaar aan tillen :p!
Op mijn 50e kwam ik in de overgang. Ik wist wel meteen dat het de overgang was. Ik heb alle klachten zowat gehad. Maar het ergste vind ik mijn gewichtstoename. Ik hoef maar naar iets te kijken en kom alweer kilo’s bij.
Dat wist ik niet dat je in de overgang kilos bij kan komen. En dat is bij mij althans niet een klacht die weer overgaat. Nee mijn gewone gewicht komt niet meer terug. En afvallen gaat erg moeizaam. Ik heb altijd een gewicht gehad rond de 55-57-60 kilo. Net als Francine het op haar 52e niet leuk meer vond om zichzelf te zijn, heb ik dat ook.
Ik heb sowieso al moeite met lichamelijke veranderingen (ik heb de fobie BDD), maar een flinke gewichtstoename door de overgang er nog es bovenop maakt mij erg kwetsbaar en depressief.
In mijn omgeving ken ik niemand die zo bij is gekomen. Een vriendin is wel 6 kilo bijgekomen. Maar niemand zoveel als ik. Ik ervaar de overgang als een vernedering . Dat ik bij ben gekomen zal wel erfelijk zijn.
Beste Francine,
Ik heb je boek al meerdere malen gelezen en elke keer is het weer fijn om te bedenken dat ik niet de enige ben die worstelt met rondtollende emoties en onverklaarbare verschijnselen. Ik ben nog geen vijftig, maar heb al wel echt het gevoel dat de overgang bij mij nu toch echt begonnen is en zoveel van wat je schrijft (en tekent) is zó herkenbaar. Vooral het dromen van weggaan, de rust opzoeken (ik denk ook regelmatig aan witte zandstranden met palmbomen, of aan een yoga-retreat op Ibiza, heerlijk lijkt me dat). Weg van alles en niets moeten, alleen maar hoeven te zijn… .
Het recept van de bramentaart is geweldig, ik maak hem regelmatig (ook lekker met frambozen of bosvruchten). Ook voor het eerst sinds járen weer bramenjam gemaakt van zelfgeplukte bramen. Daar wordt ik echt blij van.
De Tang is voor mij ook een oude bekende, ik ben nog bezig mijn kloek te vinden. Ze moet toch echt ergens zijn. Met wat geduld komt ze vast wel een keer tevoorschijn.
Bedankt voor het schrijven van dit boek. Het is echt waardevol en ik weet zeker dat het veel vrouwen helpt en heeft geholpen. Mij in ieder geval wel!
Warme groet,
Femke Adams
Beste Francine,
vanmiddag je workshop gevolgd in Bird, Rotterdam. Bijzonder om met 80 vrouwen te luisteren, praten, tekenen en plakken! Ik vond het fijn om direct ter plekke aan de slag te gaan, want zoals je al aangaf, thuis ga je er toch snel te lang over nadenken 🙂
Ik ben al een tijd in de overgang (9 jaar, direct nadat ik op mijn 50e stopte met de pil).
Ik heb denk ik het ergste achter me liggen, en me in die tijd behoorlijk alleen gevoeld in mijn zoektocht naar
informatie (jouw boek is een geschenk!),
goede adviezen (mijn vrouwelijke huisarts kwam niet verder dan het aanbod van hormoonpillen en NB het gebruik van een pakje boter tegen pijnlijke seks (!!),
en begrip (weinig kennis maar ook desinteresse en/of onbegrip wanneer omgeving (vrouwen én mannen) er geen last van hebben) .
Ik heb een vraag:
we zijn met een grote groep ervaringsdeskundigen, bestaat er een goeie leuke site waar je ervaringen en tips kunt delen?
Vanmiddag hoorde ik bv dat een overgangsconsulente niet perse een positieve specialiste hoeft te zijn, want ook snel verwijzend naar hormoonpillen…..
Van de toch minstens 1 meter zelfhulpboeken 🙂 die ik in de afgelopen tijd heb gelezen hebben mij bijvoorbeeld deze 2 echt geholpen beter om te gaan met mijn enorme boosheid en piekeren:
“De giraf en de jakhals in ons, over geweldloos communiceren,” van Justine Mol. Een handzaam praktisch boekje gebaseerd op Geweldloos communiceren van Marshall Rosenberg (op deze link een goeie uitleg van hemzelf (Engelstalig) https://www.youtube.com/watch?v=Pd6Y136TSu0)
“Gedoemanagement”, van Frank Schurink, over je rode en je groene brein, https://www.managementboek.nl/code/inkijkexemplaar/9789461261076/gedoemanagement-frank-schurink.pdf Een praktisch nuttig boek met concrete handvaten om beter om te kunnen gaan met problemen, veel illustraties (altijd fijn, zeker voor ‘beeldendenkers’ :-).
Warme groet,
Antoinette
Geachte Francine,
Ik heb genoten van de ‘Hoe overleef ik-series’ en Rosa&Co en vroeg mij af of deze serie beëindigd is of dat er nieuw leven in de personages geblazen word in de toekomst. Zodra ik iets ouder ben, zal ik ‘Francine stroomt over’ lezen, ik bevind me voorlopig nog niet in de overgang haha. Hopelijk krijg ik de kans u ooit te mogen bewonderen tijdens een lezing. Dank u wel voor de boeken afkomstig van uw pen. Groetjes een 21 jarige fan, Juns
Mijn ambitie is om ooit ook een eigen boek te kunnen schrijven. U bent een inspiratie
Hoi Francine,
het boek een jaar geleden van mijn stiefmoeder gekregen, maar de herkenning zat toen vooral in de PMS klachten, die tot op zekere hoogte overeen komen. Sinds twee maanden toch wat andere klachten, jouw boek er bij gepakt en nu een ‘feest’ der herkenning! Scheelt als je weet wat het is, kan ik ook de mensen om me heen waarschuwen of ze het plaatje laten zien met al die mentale klachten. 100% raak! Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dank voor je boek en de rebus, hou dat maar als referentie aan.
Groet,
Stefanie
Dag Francine,
Als partner van een overgangster heb ik je boek over de overgang in 1 keer uitgelezen. Wat een herkenning !! En ik barstte in tranen uit bij de pagina over ‘hoe om te gaan met een overgangster’. Mijn lieve partner sluit zich helemaal af, terwijl ik juist de verbinding zoek. En dat is ‘not done’ begrijp ik dankzij jouw boek. Jouw boek heeft mij heel veel inzicht gegeven in de overgang, hoe heftig dat kan zijn. En is, voor mijn partner. Ik vind het echt heftig en vind het zelf ook ontzettend moeilijk om op dit moment met mijn partner om te gaan. Mijn liefde voor mijn vrouw is groot, en ik zou zo graag willen dat de relatie blijft bestaan. Dat is nog maar even de vraag.
Hoe dan ook, jouw boek helpt mij in de omgang met een overgangster, en ik denk dat jouw boek voor overgangsters zelf, maar zeker ook voor hun partners van zeer grote waarde is.
Dus dank je wel voor het zo bijzonder mooi beschrijven van jouw ervaringen.
Dank voor je mail. Ik ben er blij om! Ben benieuwd hoe het nu is!
Hoi!
Ik heb een vraag want ik ben HEEL erg fan van de serie: hoe overleef ik? (Ik heb zelfde meerdere boeken gekocht van die serie!)
Maar er zijn maar 13 delen 🙁 en die heb ik allemaal al gelezen 🙁 🙁 🙁 🙁 En op meerde sites stond ook: er is na het boek: ho overleef ik zonder vader? Een nieuwe serie geschreven maar onder een andere naam! En ik kan die naam niet vinden! 🙁 dus hope heet die vervolg serie van hoe overleef ik?!
En hele mooie serie trouwens die je hebt geschreven!!
Dank voor je compliment! Ik heb geen boeken geschreven onder een andere naam hoor! Er is een prequel verschenen, dat is het laatste boek: Hoe overleef ik gescheiden ouders? En er is 1 deel verschenen over als Rosa wat ouder is: Rosa in New York
Ik vindt jou serie hoe overleef ik?
Zoooo leuk!
Echt complimenten!
Beste Francine,
Uw boek geeft me steun.Is het zo dat de overgang écht over gaat?ik heb al een deel van het pad bewandeld maar ik heb denk ik nog een stuk te gaan.ik ben 53 en heb toch al 4 jaren klachten. vooral breinblubbers en black-outs in gesprekken spelen me hedendaags parten, vreselijk.Gaat met ups and downs.ik woon in België en de overgangsconsultenten zijn nog beperkter dan in Nederland denk ik.Waarom geen vervolg op dit boek hoe het nu met u gaat zodanig dat we ons aan uw ervaringen kunnen optrekken….
Wat vervelend dat je blijkbaar weinig steun ervaart. En als er ‘steun’ is gaat die zo vaak gepaard met meen medicinale oplossing. Neem een pilletje en/of zalfje en alles komt goed. Er wordt niet gekeken naar de diepere lagen (en kansen!). Dat past niet in deze tijd. Een quick fix, is wat de meeste mensen willen. En niet te veel nadenken.
Er komt een nieuw boek! Het gaat inderdaad over het hoofdstuk waar ik nu in beland ben. En dat is dat ik dingen ga zien, die ik eerst niet zo helder zag. Door terug te kijken zie ik bepaalde patronen in mijn leven, en hoe die zich herhalen, ook bij mijn kinderen. En ik zie hoe ze ook speelden in het leven van mijn ouders. En ik stel mezelf de vraag: hoe kun je dingen veranderen? Is dat mogelijk?
En ik ga workshops geven, begin volgend jaar waarschijnlijk.
Veel sterkte, moedig voorwaarts!
Prachtig Francine. Net de docu terug gekeken en ik kan alleen maar denken: wat ben je een mooi mens!
Ben erg benieuwd naar het boek.. Hopelijk valt alles op z’n plek!
En daarbij wat een prachtig atelier heb je – lichtelijk jaloers hier haha- er komen veel schatten uit jouw handen…
Het allerbeste!
Vriendelijke groet uit Drenthe,
Groetjes Gerie
Hoi!
Ik ben je op internet gaan Google omdat ik mijn geweldige hoe over leef ik serie boeken tegen kwam. Ik vond ze altijd heerlijk om door te lezen! Nu jaren ouder (26 alweer) ben ik nog steeds benieuwd hoe gaat tussen Rosa en Neuz en waar Rosa nu is nu dat ze ook volwassen is. Ik weet niet of je de ideeën er voor heb naar ik hoop dat je door mijn reactie misschien erover zou willen na denken om een vervolg serie te maken over Rosa en co, maar dan voor volwassenen. Ik dat veel fans daar graag over zouden willen lezen. Als ik de serie dertigers kijk moet ik vaak aan de boekenserie denken.
Groetjes kim
Hoi Francine,
Ik ben niet in de overgang en heb je docu ook nog niet gezien. Nadat ik mezelf weer eens in de nesten had gewerkt en een man zwaar over mijn grens had laten gaan, kreeg ik je boek Hoe overleven we van een van een vriendin die ik een jaar niet had gezien. Na drie weken huilen en slapen moest ik mezelf beheersen om in de trein op weg naar huis jje graphic novel te lezen. Ik wilde er thee bij en een kruik en kussens. Dat is nu anderhalve week geleden. Ik ben nu verder gegaan met het onderzoek naar mijn informatieve kinderboek met heel veel plaatjes over veganimse. Mijn notitieboek is bijna vol en ik blijf maar met ideen en tekeningen komen (terwijl ik geen schrijver ben hoor) en het is een chaos aan plannen. Jij hebt dat zetje gegeven met je boek. Nu praat ik daar over tegen mijn vrienden in plaats van mijn geklaag over mannen (dat bewaar ik voor mijn psycholoog) en iedereen zegt hoe ze aangestoken worden en ook plannen willen maken en uitvoeren. Ik hoop dat mijn boek er ooit komt, want ik denk dat elk (niet menselijk) dier zich kan afvragen hoe het de mens overleeft. Misschien kan mijn boek daar een beetje bij helpen. Dankjewel voor je inspiratie!
ps wat heb ik dit verhaal slordig getypt. Sorry hoor!
Hoi Francine,
Ik heb net de docu ‘Hoe overleef ik- Francine Oomen doorbreekt het zwijgen’ gekeken. En wat vond ik het mooi, herkenbaar en leerzaam. Uw boeken hebben mij mijn hele jeugd geholpen. Hoe turbulent het allemaal ook ging, uw boeken waren er altijd voor mij. Ik kon mij vinden in Rosa. Grappig dat ik na al die jaren deze documentaire tegenkom en mij net zo begrepen en geholpen voel. Ik wil u bedanken voor al uw harde werk. U inspireert mij (en excuses als u geen u wilt worden genoemd, lees dan maar gewoon ‘je’ 🙂 ). Nou dat was mijn contributie aan alle kekke reacties. Joejoe!
Groeten van Emma (19)
Hallo Francine,
Heb altijd veel tips uit de Hoe Overleef Ik serie mogen halen. Daarnaast ook de uitzending van De Wandeling gezien dus nu ook begrepen waardoor er wat abrupt een einde aan kwam. Toch… ik zou het mooi vinden als er nog 1 boek zou hopen om de serie op een leuke en ook spannende manier echt mee af te sluiten.
Groetjes,
Sam.
Lieve Francine,
Ik ben hoe overleven we aan het lezen en ik ben diep geraakt. En ik ben je heel dankbaar dat je de moed hebt gehad om dit boek te maken want het is een meesterwerk wat anderen enorm kan helpen in hun eigen proces. Het heeft in mijn hart een bijzondere plek gekregen.
Alle liefs en goeds!!!
hoi francine,
ik ben SUPER fan van u ‘hoe overleef ik’ boeken ik heb ze allemaal al gelezen. ik doe mijn spreekbeurt ook over u. het klinkt gestoord want in uw boek doet Rosa ook een spreekbeurt over barbara broos. kunt u misschien iets vertellen over uwzelf het hoeft ook niet hoor.
groetjes je GROOTSTE FAN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Heb net de potcast geluisterd met Eus in de geknipte gast. Nooit in mijn leven heb ik iemand dingen horen zeggen waar ik het zo mee eens ben. Het is zo herkenbaar voelbaar.
De laatste vraag van Eus over verbeter punten. Uw antwoord hierop is zo waar voor mij. Maar door het punten te noemen. Kijk ik naar mijn en uw haar. Dat kunnen we niet verbeteren. Wat zou het fijn zijn als ik weer de bos krullen had uit mijn verleden voor de rest ben ik helemaal goed. Ook met het verdriet wat ik voel en in mijn verleden niet voelde. Toen was ik bezig met slim overleven. Francine bedankt. Ik ga zeker uw boek kopen. Het is het eerste boek van u wat ik lezen ga. Ik volg u al langer op de media.